ترجمه و تلخیص: سمیرا داهی
رادها دوی نام زنی است که به همراه همسرش در یک روستای کوچک در هند زندگی می‌کنند. آنها به عنوان مزرعه‌دارانی کوچک، برای امرار معاش تنها به محصولات کشاورزی از مزرعه کوچک خود وابسته بودند و هم‌چنین یک فروشگاه کوچک تعمیر دوچرخه داشتند و این تنها درآمد آنها تا سال ۲۰۱۴ بود.
رادها دوی می‌گوید تامین هزینه‌های مدرسه فرزندان‌مان باعث می‌شد که ما همیشه تحت فشار مالی باشیم بنابراین به عنوان یک منبع درآمد دیگر، آنها شروع به پرورش بز کردند.
در سال ۲۰۱۴ انجمن ارتقا معیشت ایالت Jharkhand هند (JSLPS) فعالیت خود را در محل زندگی آنها گسترش داد. آنها زنانی را از هر روستا انتخاب می‌کردند تا آموزش دهند. رادها تقاضا داد و انتخاب شد.
رادها دوی تحت عنوان APS در سپتامبر ۲۰۱۴ آموزش داده شد و کار خود را در زمینه پرورش بز شروع کرد. در ابتدا همسر او کمی راجع به کار او نگران بود و شک داشت که او بتواند موفق شود. به همین علت سعی کرد که اورا از کارش بازدارد چون فکر می‌کرد همسرش ممکن است به علت مرگ بزهای مردم دیگر سرزنش شده و مقصر شناخته شود اما رادها دوی عقب‌نشینی نکرد. او در ابتدا باعث شد که بزهای خودش دوباره راه بروند و هر ۱۰تایشان سالم شوند این موضوع باعث امید و اطمینان زیادی در او و همسرش شد.
برانگیختن روستاییان و بدست آوردن اعتماد آنها کار بسیار دشواری بود ولی دوی تسلیم نشد. کار سخت و تلاش و کوشش او باعث برانگیختن اعتماد و اطمینان روستاییان به او شد و آنها برای آزمایش بزها و مرغ‌های خود از او دعوت کردند.
در آوریل ۲۰۱۵ دوی به یک سفر آموزشی در لاکنو، جهت اطمینان از سلامت بزها رفت که باعث پربارتر شدن تجربه و سابقه کاری وی شد. دوی می‌گوید پیش از این دوره، من هرگز در جایی خارج از روستای محل زندگیم نبوده‌ام و هم‌چنین در هیچ دوره آموزشی شرکت نکرده بودم.
در ژانویه ۲۰۱۶، او سطح دوم آموزش خود را از انجمن JSLPS با آموزش رویکرد سبز دیجیتال و با استفاده از ویدیوهای آموزشی دریافت کرد.
دوی می‌گوید: «بهره‌گیری و استفاده از ویدیوهای آموزشی راه و روش من را در تعامل با روستاییان تغییر داد، من هم‌اکنون ویدیوهای آموزشی انجمن JSLPS را برای انتشار دانش و آموخته‌هایم بکار می‌برم و این کار مرا بسیار آسان کرده است. این‌کار باعث می‌شود مردم پس از تماشای ویدیوهای آموزشی روش‌های پیشنهادی را راحت‌تر بکار گیرند.»
او می‌گوید هر روز خانواده‌های بیش‌تری در روستای ما به پرورش بز روی می‌آورند. امسال ۱۵ خانواده جدید پرورش بز را آغاز کردند و تعداد کل افرادی که به پرورش بز می‌پردازند در روستای ما هم اکنون ۵۵ نفر است.
دوی با افتخار می‌گوید: پرورش مرغ نیز به ۸۴ خانواده افزایش یافته است که ۱۴ خانواده امسال شروع به کار کرده‌اند.
حجم کاری او نیز در مقایسه با سال گذشته افزایش پیدا کرده است. در سال جاری او، به تنهایی باعث بهبود ۷۰۰ بز شد و ۶۰۰ بز را واکسینه کرد که این یک رکورد در انجمن محسوب می‌شد در نتیجه در آمار مرگ‌ومیر بزها و مرغان کاهش قابل ملاحظه‌ای بوجود آمد و روستاییان از کار او خوشحال هستند.
دوی خوشحال است و می‌گوید: «شکی نیست که پرورش بز به امرار معاش روستاییان کمک کرده است. اکنون این روستا بخاطر بزهایش شناخته شده است و مردم برای خرید بز مستقیم به روستا می‌آیند و روستاییان حتی به بازار رفتن نیز نیازی ندارند.
علاوه بر این، پرورش بز وابستگی روستاییان به کود گاو را نیز کاهش داده است و همه در روستا از فضولات بز برای کود در کشاورزی استفاده می‌کنند.»
دوی دارای ۳۱ بز است. تعداد بزها در روستای او از ۳۰۰ به ۷۰۴ رسیده است و تعداد مرغ و ماکیان هم اکنون حداقل ۱۳۰۰ عدد است.
او می‌گوید: «من هم‌اکنون به‌طور متوسط ماهیانه ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ روپیه درآمد دارم که این یک درآمد اضافی برای خانواده‌ام است. من این پول را برای خرید شیر برای بچه‌هایم و نیازهای مدرسه آنها صرف می‌کنم. علاوه بر این کار من باعث کسب احترام و شهرت زیادی برای من شده است و هم اکنون تمام روستاییان مرا می‌شناسند.»
منبع:
goo.gl/xYWIq7
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.