الان با خودتان می‌گویید این چه تیتر بی‌معنی ایست، نه؟ راستش کلی فکر کردیم چه چیزی به جای توسعه پایدار بنویسیم و فقط همین به ذهن‌مان رسید. متاسفانه هیچ قانونی در دنیا نتوانسته و نمی‌تواند جلوی سوءاستفاده از مفاهیم و کلمات خوب را بگیرد. این یکی هم مستثنی نیست. این روزها در همه دنیا و حتی همین ایران خودمان همه از توسعه پایدار حرف می‌زنند، اما متاسفانه نمی‌بینیمش!
در کل وقتی از توسعه پایدار حرف می‌زنیم یعنی توسعه ای که پایداری در سه جنبه اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی در آن لحاظ شده باشد. حالا این یعنی چه؟ یعنی رشد درآمد و تولید ثروت نمی‌تواند ماندگار باشد مگر اینکه توزیع این درآمد در جامعه بر مبنای عدالت باشد و مجموع این دو باز هم پایدار نخواهد بود، مگر حفظ محیط زیست مورد توجه قرار بگیرد.
روستایی را تصور کنید که یک گروه جدید واردش شده‌اند. این گروه اعلام کرده‌اند هدف‌شان رشد و توسعه محلی است، ایده شان هم مثلا راه انداختن چند کارگاه قالیبافی. این گروه ممکن است با دهیاری، کدخدا و ریش‌سفیدها، زمینداران و مغازه‌داران مذاکره کند و برنامه بریزد و کارگاه‌هایش را بسازد و نهایتا زنان محلی را به عنوان بافنده استخدام کند. در این حالت تنها چیزی که داریم رشد و توسعه اقتصادی صرف است. اگر بخواهیم توسعه پایدار اتفاق بیافتد نه تنها با افراد صاحب نفوذ و پول در روستا، بلکه با کارگران فصلی، بی‌زمین‌ها، زنان روستایی و… هم باید وارد یک گفتگوی برابر بشویم. همه را در جریان تصمیم‌گیری سهیم کنیم و حقوق همه را در نظر بگیریم. اداره کارگاه‌ها و کل فرآیند را در چنین فرآیندی جلو ببریم تا در نهایت بتوانیم پایداری را در بخش اجتماعی کار به دست بیاوریم. و البته باید حواس‌مان باشد که در انتخاب محل برای کارگاه، در انتخاب شیوه‌های کار و… حفظ سلامت محیط زیست، آلوده نکردن آب و خاک و هدر ندادن‌شان جزو عوامل تاثیرگذار بر تصمیم‌گیری‌هایمان باشند وگرنه باز هم توسعه پایدار نداریم.
ما معتقدیم کارآفرینی اجتماعی از دل این دیدگاه و براساس این نیاز به وجود آمده و باید به این اصول پایبند باشد. کار سختی است، اما در جهان امروز چاره‌ای به جز حرکت به این سمت نداریم. امسال میزان نابرابری در جهان به بیشترین میزان خود در طول تاریخ رسیده است (گزارش در یورونیوز) یک درصد پولدار جهان، بیش از نیمی از ثروت دنیا را در اختیار دارند. از سوی دیگر بحران‌های محیط زیستی بیداد می‌کنند، بحران کمبود آب و خشکسالی، آلودگی هوا و گرم شدن زمین و… اگر می‌خواهیم پنجاه سال دیگر، هنوز هم زمین جایی برای زندگی کردن باشد باید تن به انجام کارهای سخت بدهیم!
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.