سال ۹۸ را از منظر کسب و کارهای کوچک و خانگی مرور کنیم: تورم شدید، افزایش قیمت دلار، افزایش قیمت مواد اولیه، افزایش هزینه‌های اجاره، گرانی بنزین، افزایش دوباره تمام قیمت‌ها، قطعی اینترنت، فیلترینگ همیشگی، افزایش رسمی هزینه پست و سایر روش‌های حمل و نقل، فعال شدن رمز پویا و ضعف سیستم بانکی در طراحی کاربرپسند آن، و حالا کرونا در مهمترین ماه سال برای کسب و کارهای خرد.
ممکن است با خودمان فکر کنیم که این مشکلات همگانی‌اند و حق با شماست. اما مشکلات همگانی اثرات یکسانی روی گروه‌های مختلف مردم ندارند. برای یکی اینها یعنی خرید کمتر و سفر کمتر، برای یکی دیگر اینها یعنی گرسنگی و بی سرپناهی. کسب و کارهای بزرگ دست به تعدیل نیرو می‌زنند (یعنی باز هم آسیب‌پذیرترین قشر آن کسب و کار)، اما کسب و کارهای خرد و خانگی ممکن است کلا از بین بروند. چرا؟
🔸 افزایش هزینه خرید مواد اولیه برای این گروه‌ها تا به حال هم کمرشکن بوده و باعث تعطیلی بسیاری از کسب و کارها شده. همه محصولات تولیدی این قدر برای گذران زندگی ضروری نیستند که کشش هر قیمت تمام شده‌ای را داشته باشند.
🔸 افزایش هزینه اجاره محل به کسب و کارهایی که در آستانه رشد بودند ضربه بزرگی زد و جلوی ادامه این روند را گرفت. مشکلات اینترنت و فیلترینگ هم استفاده از پلت‌فرم‌های رایگان و همگانی را دچار چالش کرد.
🔸 افزایش هزینه پست، پیک و… یعنی باز هم بیشتر شدن قیمت تمام شده کارها، در شرایطی که توان خرید مردم در حال کاهش بود نه افزایش.
🔸 مشکل اکثریت مردم در استفاده از رمز پویا که باعث کاهش خرید از کسب و کارهای اینترنتی در روزهای اخیر شده است.
🔸 و نهایتا تعطیلی نمایشگاه های اسفند ماه و کاهش خرید مردم به خاطر ویروس کرونا در مهمترین ماه خرده‌فروشی سال، شبیه زدن تیر خلاص عمل کرد!
حداقل در حیطه فعالیت ما، یعنی تولید محصولات دستساز، اکثریت تولیدکنندگان خرد را زنان تشکیل می‌دهند. زنانی که میزان سرمایه‌شان کم است و اکثر اوقات موقعیت این را نداشته‌اند تا دانش لازم برای انعطاف پذیری و نحوه ایجاد تغییر مناسب شرایط در محصولات‌شان را کسب کنند. نتیجه روشن است، از بین رفتن هزاران کسب و کار در کشور که مایه امید و بهبودی بودند و زنانی که نمی‌دانند چه بکنند تا کارشان زنده بماند…
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.