پیشنهادات و نظریات مختلفی در این زمینه وجود دارد. ما خیلی مختصر درباره بعضی از آنها صحبت می‌کنیم.
– دادن دستمزد به زنان در ازای انجام کارهای خانگی از سوی دولت‌ها: به رسمیت شناخته شدن کار زنان و دریافت دستمزد برای آن می‌تواند از فرودستی اقتصادی آنها کم کند، قدرت تصمیم‌گیری آنها را بالا ببرد و حتی به زنان این امکان را بدهد که با برون سپاری بخشی از کار خانگی به ازای دستمزد وقت آزاد بیشتری کسب کنند و از آن برای کسب مهارت و تغییر موقعیت شغلی خودشان استفاده کنند.
– انجام جمعی کار خانگی: انجام دادن مشارکتی کارهای تکراری و وقت‌گیر و دائمی می‌تواند از فشار کارها کم کرده و وقت آزاد بیشتری در اختیار زنان قرار دهد. از طرف دیگر تشکیل جمع امکانات بیشتری هم در اختیار زنان قرار می‌دهد، مثلا امکان تشکیل تعاونی‌هایی که با هم اشتغال‌زایی کنند.
– ماشینی کردن کارهای خانگی: هر چه بیشتر سپردن کارهای خانه به دست ماشین‌ها می‌تواند ابزاری برای رهایی باشد.
– تقسیم کارهای خانگی به شکلی مساوی بین مردان و زنان: انجام این کار می‌تواند تعادل و برابری بیشتری بین زنان و مردان ایجاد کند و حداقل زمان برابری برای رشد و یادگیری در اختیار آنها قرار دهد.
هر کدام از این روش‌ها مشکلاتی هم دارند، مثل تثبیت کار خانگی به عنوان کار زنان، عدم تمایل شرکت‌ها به تولید ماشین‌های هوشمند انجام کار خانگی با قیمت ارزان و… شاید بهترین کار ترکیب کردن همه این روش‌ها با هم باشد، اما مطمئنا هیچ کدام از این روش‌ها اجرایی نمی‌شوند اگر زنان آگاهی و قدرت کافی برای وارد آوردن فشار در این مسیر را به دست نیاورند، و اگر مردان بیشتر و بیشتری در این مسیر همراه زنان نشوند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.