نویسنده: دکتر رایان زین[۱]
مترجم: ارغوان رضازاده‌نیا
وقتی ما به تغییرات آب و هوایی و گرمایش جهانی زمین فکر می‌کنیم، تصویرهایی از نیروگاه‌های سوخت فسیلی و صفحه‌های خورشیدی در ذهنمان نقش می‌بندد. مباحث سیاسی و عملکردهای فردی در این حیطه، معمولا حول محور ماشین‌های هیبریدی (برقی)، خانه‌های کم‌مصرف و مباحثی پیرامون آخرین دستاوردهای تکنولوژی می چرخد، حال آنکه مشکل گرمایش جهانی زمین و راه حل آن، در قلب سیستم کشاورزی جهانی نهفته است.
کشاورزی صنعتی مبدا تولید گازهای گلخانه‌ای (GHGs) است، کودهای شیمیایی، آفت‌کش‌ها، ماشین‌های سنگین، کاشت‌های تک محصولی، تغییرات زمین، ضایعات و سیستم حمل و نقل، همگی بخشی از یک سیستم تولید غذا هستند که مسبب نشر میزان قابل توجهی گازهای گلخانه‌ای است و به میزان زیادی به تغییرات جوی کره زمین منتهی می‌شود. عملیات کشاورزی صنعتی از تغذیه متمرکز حیوانات (CAFOs) گرفته تا تولید کود غنی شده شیمیایی ذرت، کاشت تک‌محصولی سویا، اصلاح ژنتیکی برای مقاوم‌سازی در برابر علف‌کش‌ها را شامل می‌شود؛ و نه تنها منجر به تولید مقدار قابل توجهی از گازهای گلخانه‌ای می‌شود، بلکه بنای یک سیستم نابرابر و ناسالم تغذیه جهانی را پایه‌ریزی می‌کند. امروزه کشاورزی مدرن بر پایه سوخت‌های فسیلی، از نظر صنعتی متمرکز و هماهنگ با علم بیوتکنولوژی، تجارت و انرژی‌محور است، ولی در تضاد با کشاورزان و ارجحیت مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرد.
در مقایسه با زمین‌های کشت صنعتی در مقیاس بزرگ، زمین‌های کشاورزی مقیاس کوچک نه تنها کودهای بر پایه سوخت فسیلی کمتری استفاده می‌کنند و در نتیجه میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای- شامل متان، اکسید نیتروژن و دی اکسید کربن ( CO۲ )- در آنها کمتر است، بلکه آنها می‌توانند جریان تغییرات نامطلوب آب و هوایی را با حبس دی اکسید کربن هوا در خاک در طی سالیان متمادی معکوس نمایند.
بنابر گفته موسسه رودیل، کشاورزان زمین‌های زراعی کوچک و غیرصنعتی می‌توانند بیش از صد در صد از گاز دی اکسید کربن منتشر شده سالانه را با اجرا کردن مدیریت کشاورزی ارزان و امن محبوس نمایند. این امکان متکی است بر تنوع، دانش سنتی، جنگل زراعی، تنوع پوشش‌های طبیعی، تکنیک‌های مدیریت آب و خاک از جمله پوشش محصولات و کوددهی سالم (کودهای کمپوست) و آبیاری درست محصولات.
علاوه بر سازگاری و انعطاف‌پذیری زمین‌های زراعی کوچک در مقابله با تغییرات جوی، کشاورزان این زمین‌های زراعی نقش بنیادی در تامین معاش جامعه‌ی روستایی خود و حتی در فراهم کردن خدمات اکولوژیکی برای جامعه جهانی دارند. میگوئل آلتیری، پروفسور دانشگاه برکلری در این باره این چنین توضیح می‌دهد که زمین‌های زراعی کوچک به عنوان یک منبع در تنوع‌بخشی محصولات عمل می‌کنند. در مقایسه با عملیات کشاورزی صنعتی تک‌محصولی که در آن فقط یک نوع محصول کشت می‌شود، کشاورزان در مقیاس کوچک ده‌ها نوع محصول تولید می‌کنند که شامل مواد غذایی، فیبر، علوفه، سوخت و دارو هستند. معمولا کشاورزان زمین‌های کوچک محصولات متنوعی کشت می‌کنند که سازگاری کامل با شرایط جوی آن منطقه دارند و در مقابل تغییرات آب و هوایی و آفت‌ها مقاومند. کشاورزی چندمحصولی نه تنها به جامعه کشاورزی رونق می‌بخشد و در مقابل نوسانات بازار و آب و هوا انعطاف بیشتری دارد، بلکه می‌تواند تامین کننده مواد غذایی برای دیگر گیاهان و جانوران آن منطقه باشد. دانش سنتی کشاورزی و سرمایه اجتماعی، عوامل رایج و حیاتی برای به جنبش در آوردن یک جامعه کشاورزی پویا هستند. بدون در اولویت قرار دادن دانش سنتی کشاورزان، امید به بهبود وضعیت آب و هوا تقلیل خواهد یافت.
تجارت عادلانه نوعی فعالیت تجاری است که بر پایه گفتمان، شفافیت و احترام متقابل است؛ همچنین این نوع تجارت عموما به دنبال راهیابی به بازارهای بین‌المللی است. “قوانین تجارت عادلانه شامل ظرفیت‌سازی برای تولیدکنندگان، ارتباط تجاری بلندمدت و مستقیم با خود تولیدکنندگان، پرداخت منصفانه، عدم بکارگیری کودکان در کار، عدم بهره‌کشی یا استفاده از نیروی کار اجباری، محیط کاری عاری از هرگونه تبعیض، برابری جنسیتی، و آزادی فعالیت صنفی است” . اما امروزه، کسب و کار عادلانه ثابت کرده است که مفهومی فراتر از معنای اصلی آن دارد، که مربوط به تغییرات آب و هوایی است. کمک‌های مالی جانبی یا مشوق‌های تجارت عادلانه- مبالغی که برای ظرفیت‌سازی به تولیدکنندگان برای بهبود وضعیت اجتماعی، یا تعریف پروژه‌های اقتصادی و زیست محیطی جدید و مفید پرداخت می‌شود- ثابت شده است که در بهبود بخشیدن به تغییرات آب و هوایی در محدوده محلی موثر است.
به عنوان مثال کوکوکافه (http://cococafe.com) یک کارخانه تولید قهوه در کاستاریکا، کمک دریافتی از تجارت عادلانه خود را برای کاهش آب مصرفی به کار رفته جهت شستن دانه‌های قهوه استفاده کرد. همچنین با اجازه دادن به کشاورزان محلی برای کاشت درختان سایه‌انداز در اطراف مزارع قهوه، به بهبود وضعیت آب و هوایی در کنار ارتقا کیفیت قهوه کمک بسزایی کرد. در سریلانکا، شرکت تجارت عادلانه تولید نارگیل ارگانیک سرندیپول، کمک دریافتی خود را برای تولید کودهای کمپوست مجانی برای استفاده عموم کشاورزان بکار برد. در اوگاندا، چای‌کاران محصولات مقاوم در برابر خشکسالی تولید می‌کنند و آن را در اختیار تولیدکنندگان و تامین‌کنندگان زنجیره توزیع قرار می‌دهند.
نویسنده و فعال محیط زیست، ربکا سلنیت، موکدا بیان کرده است که تغییرات جوی (گرم شدن زمین)، مهمتر از هر چیز دیگری است که می‌تواند سرچشمه بسیاری از مشکلات اجتماعی و زیست محیطی باشد. این موضوع پراهمیت ما را مجبور می‌کند که هر روزه هر جنبه اجتماعی و اقتصادی، و سیستم تولید و توزیع مواد غذایی خود را مورد پرسش قرار دهیم. تهدیدهای تغییرات آب و هوایی بسیار خطرناک و پنجره فرصت‌ها به سرعت در حال بسته شدن است. مواجهه با این تغییرات جوی هم چالش و هم راهکار این بحرانند. طراحی یک سیاست اقتصادی کارآمد و حمایتی برای کشاورزان زمین‌های زراعی کوچک برای از میان برداشتن خطر تغییرات جوی و همچنین ریشه‌کن کردن فقر و گرسنگی و برابری اجتماعی حیاتی هستند. هیچ راهکاری بدون نقص نیست، اما تغییر ساختارهای تجاری و بنگاه‌های مالی یک شروع درست برای رسیدن به این هدف است.
منبع:
https://wfto.com/news/food-farming-and-climate-change-it%E2%80%99s-bigger-everything-else
[۱] رئیس بنیاد کسب و کار ارگانیک و منصفانه و مدیر سیاست‌گذاری پروژه در جهان عادلانه
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.